Film Torpido

فیلم با یک موضوع (که من نمیتوانم اسم آن را فیلمنامه بگذارم) کار خود را شروع میکند، شخصیت اصلی داستان یعنی اژدر با بازی میرطاهر مظلومی پس از اتفاقی که در محل کار برای او رخ می دهد، ناگهان متوجه می شود که قدرت و توانایی منحصر به فردی در او به وجود آمده است که می تواند به واسطه این قابلیت جدید، در خواب و رویاهایش به هر کجا که دلش بخواهد سرک کشیده و از هر کسی که دلش میخواهد انتقام گرفته و یا او را به قتل برساند و در نهایت پس از بیدار شدن از خواب، شاهد به وقوع پیوستن آن باشد.

از ضعف های کمدی اژدر که گریبانگیر غالب کمدی های سینمایی کشور است و سازمان سینمایی باید به شکلی منطقی و عملگرایانه این ضعف را ترمیم کند، ولی در این باره قدمی برنمی دارد که بگذریم «اژدر» را باید یک پله بالاتر از کمدی هایی بدانیم که همه چیز را خلاصه کرده اند در شوخی های کلامی چراکه کوشیده در کنار کمدی های کلامی از ایجاد کمدی-موقعیت برای پیشبرد داستان نیز استفاده کند و این نقطه قوت آن است. نقطه ضعف کمدی، ریتم کند تدوین است. انگار که یک فیلم تلویزیونی را می بینی نه یک فیلم سینمایی. کمدی سازی سینمایی نیاز به ضرباهنگی مناسب حال مخاطب دارد. عجول بودن تماشاگر این دوران و بدیهی است که «اژدر»، چون در تدوین خیلی آرام و باطمأنینه پیش می رود مطلوب مخاطب این دوران باشد.

«اژدر» می توانست بسیار پویاتر و باانرژی تر از فیلم فعلی باشد اگر تدوینی مناسب فضای فانتزی فیلم برایش درنظر گرفته می شد و نه یک تدوین آرام و خطی. ریتم آرام و باطمأنینه در ساخت فیلم های هنری مطلوب سینمای جشنواره ای به کار می آید، ولی وقتی بناست فیلمی کمدی مخاطب پسند بسازیم این ریتم مطمئناً کارساز نیست. رضا سبحانی کارگردان «اژدر» سینماگری تجربه گراست که هم سابقه ساخت فیلم هایی هنری همچون «خاک سرد» را دارد و هم سابقه ساخت فیلمی همچون «به تهران خوش آمدید». برای همین از نظر تکنیکی سینما را می شناسد و در کمدی سازی هم سعی می کند کم نگذارد، اما مشکل نوع نگاه هنری و صبورانه ای است که در تضاد با کمدی خود را نشان می دهد.