هرمانان تعدادی از فیلمهای ملاقلیپور -بهخصوص هیوا و پناهنده- پهلو به پهلوی قهرمانان برخی فیلمهای حاتمیکیا و درویش میزنند. هرسه فیلمساز، سینما را از دل جنگ آغاز کردند و دلمشغولی همیشگیشان ناسازگاری آرمانگرایی گذشته با ریتم پرشتاب زندگی مادی امروز است. قهرمانان فیلمهایشان، مردانی خسته، تنها و عبوس هستند که در گوشه دل خود و بیاعتنا به دنیای اطراف، به گذشته وفادار ماندهاند و به خاطراتشان دلخوش هستند. از سوی دیگر رسول ملاقلیپور یکی از فیلمسازان شاخص جریان سینمای اجتماعی معاصر است (شاید بازهم در کنار درویش و البته بنی اعتماد). او در فیلمهایش به شکلی مستمر(مداوم به وقایع و اتفاقات سیاسی-اجتماعی روز میپردازد.>