Film İsimsiz Sokak

"کوچه بی نام" اثری اجتماعی است که به معضلات زندگی خانواده های قشر متوسط می یردازد. فیلم در دقایق ابتدایی شخصیت های داستان و نوع نگرش آنان به زندگی را به مخاطب معرفی می کند که قرار است تضاد آنان با یکدیگر در جریان داستان به چالش کشیده شود. به عنوان مثال مادر خانواده شخصیتی به شدت مذهبی دارد که فیلمساز نیز در بیشتر دقایق حضور وی در فیلم، بر وجه مذهبی اغراق آمیز شخصیت او تاکید می کند. این در حالی است که دختر خانواده چندان به قید و بندها مقید نیست و در نقطه مقابل خانواده مذهبی خودش قرار دارد. عمده ایراد فیلم جدید هاتف علیمردانی به فیلمنامه و عدم کنترل اجزای تشکیل دهنده پیرنگ اصلی داستان باز می گردد.
"کوچه بی نام" شخصیت ها و اتفاقات زیادی را به تصویر می کشد که هر کدام از آنها می بایست روند منطقی خود را برای قرار گرفتن در پازل اصلی دنبال کنند، اما فیلم هیچگونه کنترلی بر آمد و رفت این خرده اتفاقات ندارد.

بی تعارف باید گفت نقش زنان و دختران در این فیلم بسیار برجسته است. از سویی شاهد مادری بسیار متدین هستیم که در مراسم روضه و عزاداری در مسجد شرکت می کند و از سوی دیگر دختری سرکش که با دوستی با مردی متأهل، آبروی خانواده را به خطر می اندازد. مادری که بسیار شدید و افراط گونه با دختر برخورد می کند و او را نسبت به عمل انجام داده، مؤاخذه می کند. رابطه مادری و فرزندی شاید در نظر بسیاری از مردم صمیم ترین رابطه در جهان است، آن هم از نوع مادر و دختری آن، اما در فیلم کار به جایی می رسد که محدثه نه تنها با مادر خود همراه نمی شود، بلکه در مقابل او نیز می ایستد.
کوچه بی نام که ابتدا «مشرف به کوچه بی نام» نام داشت، نکته هایی برای کنجکاوی دارد که اجازه نمی دهد به راحتی از کنارش عبور کنیم. اولین و شاید اصلی ترین نقطه قوت داستان، حضور فرهاد اصلانی است. این بازیگر توانا در سال های اخیر تقریباً در هیچ فیلم بدی بازی نکرده است و حساسیت های زیادی برای انتخاب فیلم نامه از خود نشان می دهد. اصلانی یا همان حاج مهدی «کوچه بی نام» سه دختر دارد با ویژگی ها و خصوصیت های مختلف. نکته قابل توجه، هم بازی شدن اصلانی با باران کوثری در نقش پدر و دختر است که برای چندمین بار تکرار می شود. فرهاد اصلانی در نشست خبری این فیلم با اشاره به اینکه تا به حال ۲۰نوع نقش پدر و دختر را با باران کوثری بازی کرده است، بیان کرد: «او هیچ وقت در این نقش ها به حرف من گوش نمی دهد و دیگر عهده دارش نیستم.»