تقاطع، رویداد کمیابی در سینمای تجاری ایران محسوب می شود و جایگاه ویژه ای در این میان می یابد. فیلمنامه محکم، ساخت و پرداخت دقیق و صحنه های باورپذیر، فیلم را به لحاظ کیفی در طبقه ای بسیار فراتر از آثار مشابه قرار می دهد.
فیلمی که چه در عنوان و چه در ساختار ، وابستگی تام به «نقطه تقاطع» دارد، انتظار می رود که لحظه بنیادین آن با دقت و آگاهی کامل انتخاب شود. کلیه اجزای شکل دهنده این نقطه ـ تدوین، زمان بندی و ضرباهنگ لحظه ای، طراحی، صدا، جلوه های ویژه ـ با نهایت ظرافت و دقت ممکن در سینمای ایران پرداخته شده است.
برای دستیابی به این «نقطه تقاطع» نیز زمینه چینی مناسبی انجام شده و حتی عمده ذوق و انرژی فیلم صرف شکل گیری این مقدمه شده است.
