Dizi Denetim

یکی از کارکردهای ضمنی این برنامه حتی شاید بتوان گفت در ضمیرناخودآگاه آن و البته مخاطب رخ می دهد که معرفی برخی از آثار مطرح و حتی ماندگار حوزه موسیقی به مخاطب است. در واقع در خلال شوخی هایی که با یک شعر و ترانه می شود خود آن اثر برای مخاطب مورد بازخوانی و خوانش دوباره قرار می گیرد و یک نوع تبلیغ ناخواسته درباره آن اثر در دل این طنازی ها شکل می گیرد. چه بسا مخاطبی که با یک اثر آشنا نیست و مثلا تا کنون فلان قطعه و آهنگ را نشنیده ممکن است ترغیب شود که اصل آن اثر را جستجو و دانلود کرده و بشنود یا حتی از یک ترانه و آهنگی خوشش آمده به علاقه شخصی او بدل شود.
به ویژه اینکه گاهی برخی از ترانه های ماندگار موسیقی ایران دستمایه پرداخت طنازانه قرار می گیرد که برای بسیاری از مخاطبان خاطره انگیز است و بار دیگر آن را در ذهن مخاطب زنده می کند. از مهم ترین آن ها می توان شب به گلستان تنها به خوانندگی داریوش رفیعی و مرغ سحر از استاد محمدرضا شجریان اشاره کرد. در اجرای مرغ سحر با تمهیدی هوشمندانه و مودبانه وحید آقاپور رو به دوربین به استاد شجریان ادای احترام می کند و از علاقمندان ایشان جهت شوخی با این تصنیف پیشاپیش کسب اجازه می کند که رفتار بسیار پسندیده و قابل تاملی بود.

برنامه ممیزی با بازی وحید آقاپور در نقش ممیز لجباز و یکدنده شعر و ترانه و حامد جواد زاده (تهیه کننده و کارگردان برنامه) در نقش خواننده نامعلوم و به دنبال مجوز است که شعر و ترانه هایش برای گرفتن مجوز باید از فیلتر عقاید و سخت گیری های مغرضانه این ممیز رد شود.
به طور کلی و فارغ از شوخی های خنده آور برنامه ممیزی این اثر محصولی مرغوب است که به زیباترین شکل توانسته واقعیت سخت و اشک آور گرفتن مجوز برای ترانه های غنی و پرمحتوایی را به نمایش گذارد که با کج فهمی و سوء مدیریت های مسئولین مربوطه، در همان مکان ممیزی دفن و یا به طور فاحشی تغییر یافته اند.
اگر حتی کمی علاقه مند به ادبیات و شعر و ترانه باشید، تک تک اپیزودهای برنامه ممیزی و سناریو قوی آن را درک کرده و به شدت از دیدن آن لذت می برید.