فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم (که از هشتم فروردین ۱۳۸۱ روی پرده رفت) همچنین گیشه بسیار خوبی داشت و به دومین فیلم پرفروش سال ۸۱ سینمای ایران تبدیل شد. این فیلم از یک جنبه دیگر نیز اثر مهمی بود چراکه صدرعاملی با این فیلم یکی از مهم ترین ستاره های دو دهه اخیر را به سینمای ایران معرفی کرد: ترانه علیدوستی که با من، ترانه… ره صدساله را یک شبه طی کرد و به یکی از معدود بازیگرانی تبدیل شد که با اولین نقش آفرینی شان سیمرغ بلورین بازیگری را از جشنواره فیلم فجر به دست آورده اند.
یکی از ویژگی هایی که هنگام بحث در مورد فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم مورد توجه منتقدان قرار گرفت، توانایی صدرعاملی در جذب نظر مثبت گروه های مختلف بود. هوشنگ گلمکانی در مقدمه پرونده ای که در شماره ۲۸۴ ماهنامه فیلم (اردیبهشت ۸۱) در مورد فیلم منتشر شد، این ویژگی را چنین توضیح داد: «فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم نمونه ای قابل تأمل از آثار سهل ممتنعی ست که تقریبا همه سلیقه ها را راضی کرده است… رسول صدرعاملی در ادامه مسیر همواره روبه صعودش، با کارنامه ای که طمأنینه و بی شتاب بودن ویژگی اصلی آن به نظر می رسد، حالا پختگی یک فیلمساز کاملا حرفه ای را از خود نشان می دهد که هم به پسند انبوه تماشاگران و ارتقای سلیقه آنان می اندیشد و هم دغدغۀ غنای کارش و عمق بخشیدن به آثارش را دارد.»
