محمدحسین لطیفی به عنوان یکی از پرکارترین و خوش نام ترین فیلم سازانی است که در عرصه سریال سازی و تلویزیون بیشتر شناخته می شود و با ساخت مجموعه هایی چون «صاحب دلان»، «پادری» و مجموعه نمایش خانگی «قلب یخی» نشان داده است پلت فرم کارهای چندقسمتی و مجموعه های تلویزیونی را خوب می شناسد.
در «دودکش» و ادامه آن «پادری» لطیفی از این جهان بینی دور می شود و دغدغه های اجتماعی و اقتصادی قشر متوسط جامعه را با زبانی طنز به تصویر می کشد که اتفاقاً این دو مجموعه هم به مثابه سایر آثار لطیفی در تلویزیون با استقبال خوبی روبرو شد.
«به وقت خماری»، آخرین ساخته سینمایی لطیفی، بیش از همه آثار وی در سینما به جهان داستانی که از لطیفی می شناسیم تعلق دارد.
«به وقت خماری» در یک خانه درندشت روایتش را شروع می کند و اعضای یک خانواده بزرگ را معرفی می کند که آماده مراسم خواستگاری دخترشان می شوند.
خانواده ای شبیه خانواده ای که در «دایی جان ناپلئون» می بینیم؛ خاله ها و دایی و فرزندشان، اختلافات و مشکلات و عشق های نافرجام و این بار به جای گل نسترن خان دایی، دیواری است که همه درگیری ها بر سر آن است.
خانواده ای که در «به وقت خماری» مبینیم بیش ازاندازه به خانواده مشتاق در «دودکش» شباهت دارد.
خانواده ای از قشر متوسط با دغدغه های اقتصادی و شغل های کوچک و مسلماً زوج سیما تیرانداز و هومن برق نورد هم این شباهت را بیشتر می کنند.
عمارت خانواده ای که در آخرین اثر لطیفی می بینیم پر است از آدم.
آدم هایی که تک تک وارد قصه می شوند و با روایت اصلی فیلم همراه می شوند.
