جنجال در عروسی با جمله پرطمطراق «اولین فیلم سه بعدی» مزین شده است.
به هر حال این اصلاً مهم نیست که یک فیلم سه بعدی اول باشد، دوم یا سوم. مهم این است که در استفاده از این تکنیک منظوری در کار باشد و قرار باشد چیزی نصیب تماشاگر شود. می شود حتی دهمین فیلم سه بعدی ایران را بهتر از نُه فیلم اول ساخت. از سوی حالا دیگر مانند چند سال قبل نیست که دیدن فیلم سه بعدی دور از دسترس باشد. علاوه بر تلویزیون هایی که قابلیت پخش فیلم های سه بعدی را دارند و در خیلی از خانه ها پیدا می شوند، سینماتک ها و پردیس ها هم گاهی فیلم های خارجی سه بعدی درجه یکی را نمایش می دهند. پس حالا دیگر تقریباً همه با این تکنولوژی آشنا هستند و نمی توان به صرف استفاده از آن کسی را شگفت زده کرد.
داستانی که قابلیت تبدیل شدن به اثری جذاب را دارد، این جا با ساده انگاری به هدر رفته است. از همان شروع که قاچاقچی ها مواد مخدر را در ماشین عروس جاسازی می کنند و درباره نوع مواد، مقدارش و نقشه ای که دارند، مشخصاً برای مخاطب حرف می زنند، مشکل آغاز می شود.
