فیلم لونه زنبور

Loone-ye Zanboor

“تا حالا دست چپ زن یک پادشاه رو از نزدیک دیدی؟”
جمله بالا خلاصه ای است از «لونه زنبور» که از زمان تولید فیلم تا پخش آن تبلیغ می شد. جمله ای که به مانند رسم جدید سینمای ایران که شعارهای تبلیغاتی شان هر چیزی را نشانه می گیرد به جز حال و هوای فیلم و داستانی که باید منتظرش باشیم، اطلاعاتی به بیننده نمی دهد و حتی کمی غلط انداز است. «لونه زنبور» سومین فیلم کارنامه کاری برزو نیک نژاد است که در ژانر کمدی ساخته شده است و از جهاتی یک گام به عقب برای این فیلم ساز است. «لونه زنبور» کاملاً کپی فیلم «Big Job» ساخته شده در دهه ۵۰ میلادی و محصول سینمای انگلستان و حتی بیش تر از آن کپی برابر اصل «Blue Streak» محصول سال ۱۹۹۹ هالیوود با بازی مارتین لورنس است. پس برخلاف «زاپاس» کار قبلی نیک نژاد، با یک داستان اصیل و بومی طرف نیستیم و بازسازی یک فیلم موفق دیگر را تماشا می کنیم. «لونه زنبور» آن قدر وامدار این فیلم هالیوودی است که نه تنها از جهت خط اصلی روایت یکسره از این فیلم می آید که حتی بعضی دیالوگ ها دقیقاً و عیناً ترجمه دیالوگ های فیلم مزبور است. حال آنکه بازسازی یا برداشت آزاد از یک اثر دیگر نه تنها ایرادی ندارد که وقتی وارد فضای ذهنی فیلم ساز شود و محصول نهایی حاصل تفکر شخصی او باشد خیلی هم خوب است.

ساناز رمضانی

فیلم یک پژمان جمشیدی دارد که پیشرفت او طی سالهای اخیر کاملاً در « لونه زنبور » محسوس بوده و به نظر می رسد که حالا بتواند به تنهایی خنده را به لب مخاطبین بیاورد.
فیلمنامه اثر اورجینال نیست و شبیه به اثری قدیمی با بازی مارتین لارنس است بطوریکه حتی شوخی های آن فیلم را هم می شود در اینجا پیدا کرد.
فیلمنامه اثر ملغمه ای از شوخی های لحظه ای است که پس از پایان فیلم در ذهن مخاطب باقی نمی مانند. "لونه زنبور" به طور خلاصه توانایی ساختن موقعیت کمیک ندارد و به نظر می رسد که محسن کیایی (نویسنده فیلم) هرآنچه که در ذهنش بامزه جلوه می کرده را بر روی کاغذ نوشته و بازیگران نیز آن را تکرار کرده اند بدون اینکه پیوستگی به یکدیگر داشته باشند.

میثم کریمی